Charakterystyczna, potężna kamienica stojąca na rogu Rynku i ulicy Olejnej nazywana jest kamienicą Klonowica. Na początku XVI wieku, stały tu dwie kamienice należące do rodzin Jaczmirskich i Łabędziów. Jan Łabędź w 1538 roku został właścicielem obu kamienic, które sprzedał Stanisławowi Wiślickiemu w roku 1545. Kamienicę po lewej stronie odziedziczył po ojcu Jan Wiślicki, ławnik lubelski, przyszły teść Sebastiana Klonowica. Prawa kamienica ponownie trafiła w ręce rodziny Łabędziów, nabył ją Maciej, syn Jana. Ciekawostką jest fakt iż 22 sierpnia 1584 roku w tej kamienicy zmarł Jan Kochanowski. Kamienice jeszcze wiele razy zmieniały właścicieli, którymi były m.in. rodziny Sługockich, Oczków, Krokierów, Hendrichów, Heysslerów. W XVIII wieku kamienice zostały przebudowane i połączone w jedną całość. Wówczas kamienica otrzymała szatę klasycystyczną z pięciookienną fasadą, szeroką sienią i arkadowym dziedzińcem. Na murze attykowym wieńczącym fasadę została umieszczona data przebudowy „1785”. Podczas remontu w 1939 roku, artysta Jan Wodyński wykonał charakterystyczne sgraffitowe medaliony z portretami literatów związanych z Lublinem – Biernata z Lublina, Sebastiana Klonowica, Jana Kochanowskiego i Wincentego Pola.