Kamienica powstała w wyniku połączenia dwóch XV-wiecznych domów należących najpierw do rodzin Stanów i Cholewów a następnie po scaleniu do Walentego Stano. W 1575 roku w wyniku pożaru została zniszczona. Odbudowano ją w stylu renesansowym. Następnie przechodziła w posiadanie kolejnych właścicieli: Niemskich, Żendzianów, Felkelów a następnie Muratowiczów, Goleczyńskich, Faruchowiczów, Szponarowskich, Fivallów.

W 1834 roku kamienicę zakupił Tadeusz Wieniawski, doktor medycyny, lekarz sztabowy w czasie powstania listopadowego. Był zasymilowanym Żydem. Wcześniej nazywał się Wolf Helman vel Tobiasz Pietruszka i mieszkał w żydowskim miasteczku o nazwie… Wieniawa (dzisiaj jest to dzielnica Lublina). Tadeusz Wieniawski miał trzech synów: Józefa, Juliana i Henryka. Julian został pisarzem i publicystą, Józef pianistą, natomiast Henryk światowej sławy kompozytorem i skrzypkiem.

Pierwszą nauczycielką Henryka była jego matka – Regina z Wolffów, która była siostrą zamieszkałego w Paryżu, kompozytora i pianisty Edwarda Wolffa.  W wieku ośmiu lat, Henryk rozpoczął naukę w Paryżu, gdzie ukończył konserwatorium mając lat 11. Wieniawski koncertował na największych ówczesnych scenach Rosji, Europy i Ameryki. Uważa się, że urodzony w kamienicy przy Rynku 17 Henryk Wieniawski jest najbardziej znanym lublinianinem w historii.

Obecnie w kamienicy siędzibę swoją ma Towarzystwo Muzyczne im. Henryka Wieniewskiego organizujące tu co dwa lata prestiżowy Międzynarodowy Konkurs Młodych Skrzypków im. K.Lipińsiego i H.Wieniawskiego. 

W kamienicy mieści się także popularna restauracja oferująca typowe polskie dania.