W Lublinie znajduje się wiele unikalnych miejsc i zabytków. Wśród nich są takie, które koniecznie musisz zobaczyć aby dobrze poznać historię miasta. Do najcenniejszych należy Kaplica Trójcy Świętej na wzgórzu zamkowym, której ściany pokrywają XV-wieczne rusko-bizantyjskie malowidła. To niezwykłe miejsce, podobnie jak mury Bazyliki oo. Dominikanów pamięta wydarzenia zawarcia Unii Polsko-Litewskiej w 1569 roku. Obiekty wyróżniono Znakiem Dziedzictwa Europejskiego. Lubelskie Stare Miasto ze swoją dobrze zachowaną, głównie renesansową zabudową zawierającą ślady gotyku, baroku i klasycyzmu zostało uhonorowane tytułem Pomnika Historii. Życzymy pobytu pełnego wspaniałych wrażeń.
Muzeum Narodowe w Lublinie
Stojący na wzgórzu Zamek Lubelski to jeden z symboli architektonicznych i historycznych Lublina. Uważa się, że na wzgórzu zamkowym już w VI wieku naszej ery istniała wczesnośredniowieczna osada. W XII wieku swoją siedzibę miał tu kasztelan, a prawdopodobnie w XIII wieku wybudowano istniejącą do dziś wieżę. Przełomową datą w dziejach zamku był rok 1341, kiedy to nastąpił najazd Tatarów na Lublin. Po tym wydarzeniu król Kazimierz Wielki zdecydował o wystawieniu murowanego zamku w miejscu drewnianego grodu. Na zamku często gościli królowie, wielokrotnie przyjeżdżał tu Władysław Jagiełło, a Jan Długosz przez dwa lata opiekował się synami Kazimierza Jagiellończyka. W XVI wieku, za panowania Zygmunta Starego zamek przebudowano. Dnia 1 lipca 1569 roku na zamku w Lublinie podczas walnego sejmu Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego z udziałem króla Zygmunta Augusta została podpisana unia polsko-litewska zwana Unią Lubelską. Była to pierwsza międzypaństwowa unia realna zawarta w Europie. W XVII wieku podczas potopu szwedzkiego zamek popadł w ruinę. Dopiero w XIX wieku w miejscu zniszczonych budowli zaplanowano budowę gmachu więziennego. Wybudowano okazały obiekt w stylu neogotyckim, który zaprojektował inż. Jan Stompf. Od połowy XIX wieku do 1915 roku trafiali tu głównie więźniowie polityczni. Wśród nich byli m.in. Aleksander Głowacki (Bolesław Prus) i Andrzej Strug. Następnie zamek był siedzibą więzienia śledczego gestapo, a później NKWD i UB. W 1957 roku zostało otwarte Muzeum Lubelskie, obecnie Muzeum Narodowe w Lublinie. Zgromadzono tu bogate zbiory w działach m.in.: archeologicznym, numizmatycznym, militariów czy etnograficznym. W galerii malarstwa eksponowany jest słynny obraz Jana Matejki "Unia Lubelska". Będąc na lubelskim zamku, koniecznie należy zobaczyć Kaplicę Trójcy Świętej wraz z jej zachwycającymi rusko-bizantyńskimi freskami.
Brama Grodzka
Brama Grodzka została zbudowana w 1341 roku po najeździe Tatarów, za panowania króla Kazimierza Wielkiego. Strzegła przejścia w obronnych murach miejskich. Pod koniec XVIII wieku na polecenie Komisji Dobrego Porządku (Boni Ordinis), brama została przebudowana w stylu klasycystycznym i pozbawiona cech obronnych. Przebudowę przypominają elementy widoczne od strony Starego Miasta: data MDCCLXXXV oraz monogram SAR (Stanislaus Augustus Rex – Stanisław August Król). Brama Grodzka była też symbolicznym łącznikiem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim, dlatego potocznie nazywano ją Bramą Żydowską. W jej pomieszczeniach siedzibę ma Ośrodek Brama Grodzka - Teatr NN. Zobaczysz tam m.in.: makietę dawnej dzielnicy żydowskiej oraz ciekawe wystawy dokumentujące codzienne życie w przedwojennym Lublinie.
Plac Po Farze
Nazwa placu Po Farze nawiązuje do faktu, iż przez kilkaset lat stał tutaj kościół pw. św. Michała Archanioła. Był to pierwszy parafialny kościół w mieście, więc nazywano go farą. Świątynię zbudowano prawdopodobnie w XIII wieku. Według podań budowla została wzniesiona przez księcia Leszka Czarnego jako wotum po wygranej bitwie z Jadźwingami. Zgodnie z legendą książę, który przybył do Lublina w celu rozprawienia się z najeźdźcami usnął pod wielkim dębem rosnącym w miejscu gdzie później stanął kościół. We śnie ukazał mu się Archanioł Michał i podarował mu miecz, którym miał pokonać Jadźwingów. Świątynia miała imponujące rozmiary. Kościelna wieża widoczna była z odległości 5 mil polskich (mila polska - 7146 metrów). W 1844 roku podjęto decyzję o rozbiórce fary. Oficjalnym powodem był zły stan techniczny budynku. Makietę kościoła oraz rekonstrukcję jego fundamentów można obecnie oglądać na placu Po Farze. Jest to efekt prac rewitalizacyjnych prowadzonych na początku XXI wieku.
Rynek Starego Miasta
Rynek Starego Miasta w Lublinie został wytyczony ponad 700 lat temu, po otrzymaniu praw miejskich (15 sierpnia 1317 r.) i posiada dobrze zachowany pierwotny układ architektoniczny. Wokół placu rynkowego stoją okazałe kamienice, a w centralnym punkcie znajduje się Stary Ratusz, który od 1578 roku był siedzibą Trybunału Koronnego. W piwnicach dawnego Trybunału znajduje się Lubelska Trasa Podziemna.
Kościół i klasztor oo. dominikanów
Zakon przybył do Lublina w latach trzydziestych XIII wieku. Świątynia była kilkukrotnie rozbudowywana. Największa przebudowa miała miejsce po pożarze w 1575 roku. Budowli nadano wówczas cechy typu renesansu lubelskiego. W 1967 roku kościół został podniesiony do rangi bazyliki mniejszej. Według tradycji klasztornej, w refektarzu została podpisana Unia Lubelska w 1569 roku. Po zawarciu Unii w kościele odbyło się uroczyste nabożeństwo dziękczynne. Lubelscy Dominikanie przez kilka wieków byli w posiadaniu jednej z największych w świecie relikwii Krzyża Świętego. W 1991 roku została skradziona i do dnia dzisiejszego jej nie odnaleziono. Zarówno kościół jak i klasztor ze skarbcem są udostępnione do zwiedzania.
Wieża Trynitarska
„Na wieży furgotał blaszany kogucik, na drugiej zegar nucił” tak zaczyna się „Poemat o mieście Lublinie” autorstwa Józefa Czechowicza. Ów kogucik, stojący na szczycie Wieży Trynitarskiej, według legendy ostrzegał mieszkańców miasta przed zbliżającym się niebezpieczeństwem. We wnętrzu mieści się Muzeum Archidiecezji Lubelskiej, gromadzące kolekcję rzeźby sakralnej, obrazów oraz wiele innych ciekawych eksponatów. Na wysokości 40 metrów znajduje się taras widokowy, z którego można podziwiać panoramę Lublina.
Archikatedra Lubelska
Świątynię wzniesiono dla oo. jezuitów w latach 1586 - 1604, według projektu włoskich architektów Jana Mario Bernardoniego i Józefa Bricciego. Barokowy kościół wzorowany był na rzymskiej świątyni jezuickiej Il Gesu. Po pożarze w 1752 roku, nastąpiła odbudowa. Wówczas powstały słynne polichromie iluzjonistyczne autorstwa mistrza Józefa Mayera. W Archikatedrze koniecznie trzeba zobaczyć niezwykłą zakrystię akustyczną, gdzie stojąc po przeciwnych stronach pomieszczenia, można porozmawiać ze sobą szeptem.
Brama Krakowska
Brama Krakowska to jeden z architektonicznych symboli Lublina. Jest skierowana w stronę historycznego traktu, który prowadził do ówczesnej stolicy państwa – Krakowa, stąd jej nazwa. Wzniesiona została jako fortyfikacja w pierścieniu murów obronnych otaczających miasto. Stało się to w 1341 roku, za panowania króla Kazimierza Wielkiego, po najeździe Tatarów. Budowlę nakrywa barokowy hełm z umieszczonym na jego szczycie monogramem SAR /Stanislaus Augustus Rex/ i datą 1782, pochodzący z okresu przebudowy dokonanej przez Dominika Merliniego. Obecny wygląd bramy jest wynikiem prac konserwatorsko-budowlanych z lat 1959-64, kiedy to przywrócono jej historyczny wygląd, a wnętrze zaadaptowano na potrzeby Muzeum Historii Miasta Lublina. Brama Krakowska była budowlą reprezentacyjną, przez którą wjeżdżały orszaki monarsze i poselskie. Była również punktem obserwacyjnym dla straży ogniowej oraz grano z niej hejnał miejski. Mieszkał tu także zegarmistrz, obsługujący znajdujący się na niej zegar. Nie był chyba zbyt dobrym rzemieślnikiem, ponieważ o kondycji lubelskich zegarów napisano nawet wierszyk: "Wszędzie częstokroć mylą się zegarze, lecz te w Lublinie, najpewniejsze łgarze".
Plac Litewski
Według podań w tym miejscu obozowali Litwini, którzy przybyli do Lublina na obrady sejmu zakończonego podpisaniem Unii Polsko-Litewskiej w 1569 roku. To jedno z najważniejszych wydarzeń w historii Polski upamiętnia okazały pomnik w kształcie obelisku. Obecnie jest to reprezentacyjny plac miasta. W sezonie letnim odbywają się tam pokazy fontann multimedialnych, podczas których na kurtynie wodnej prezentowane są widowiskowe filmy dotyczące historii koziego grodu.
Centrum Spotkania Kultur
Obiekt Centrum Spotkania Kultur do niedawna potocznie nazywany był Teatrem w Budowie, ponieważ gmach nieukończonego budynku towarzyszył mieszkańcom miasta aż cztery dekady. Budowę rozpoczęto w 1974 roku, jednak dość szybko zabrakło środków na jej dokończenie. Dzięki pracom zakończonym w 2015 roku możemy podziwiać imponujący, nowoczesny gmach, który został zaprojektowany przez znanego lubelskiego architekta Bolesława Stelmacha. Industrialną aranżację wieńczą zielone tarasy, porośnięte typowymi dla Lubelszczyzny roślinami oraz Miejska Pasieka Artystyczna. Przemierzając przeszklony podniebny korytarz, mamy okazję spojrzeć na miasto z góry. W budynku odbywa się wiele wydarzeń takich jak koncerty, występy artystyczne, wystawy stałe i czasowe. Można też napić się kawy czy kraftowego piwa w jednym z kilku lokali znajdujących się wewnątrz.
Muzeum Wsi Lubelskiej
Malowniczo położone Muzeum Wsi Lubelskiej, jest jednym z największych i najpiękniejszych skansenów w Polsce. Miejsce prezentuje zabytki charakterystyczne dla wiosek z różnych części Regionu Lubelskiego. Klimatu dodają uprawy rolne i ogrodnicze oraz zwierzęta hodowlane takie jak konie, kozy, kury, gęsi i kaczki. W Miasteczku Prowincjonalnym Europy Środkowej można zobaczyć wiernie zrekonstruowane budynki m.in.: ratusz z Głuska, areszt z Samoklęsk czy restaurację z Zemborzyc.
Ogród Botaniczny UMCS
Ogród Botaniczny UMCS, położony w urozmaiconym terenie, wśród lessowych wąwozów i wijącej się między nimi rzeki Czechówki, należy do ulubionych miejsc spacerowych mieszkańców Lublina i turystów. W Ogrodzie znajdują się rośliny pochodzące z różnych stref klimatycznych. Kolekcje ogrodowe liczą ponad 1600 gatunków drzew i krzewów, ponad 3300 roślin zielnych rosnących w gruncie oraz ok. 1600 gatunków roślin szklarniowych. Istniejący na terenie Ogrodu zrekonstruowany szlachecki dworek należał w drugiej połowie XVIII wieku do Jana Nepomucena Kościuszki, stryja Tadeusza, który także tu gościł.
Państwowe Muzeum na Majdanku
Niemiecki obóz koncentracyjny pod nazwą Konzentrationslager Lublin (KL Lublin), nazywany potocznie Majdankiem, powstał na mocy decyzji Heinricha Himmlera i zajmował powierzchnię 270 ha. Funkcjonował od października 1941 r. do lipca 1944 r. Więźniowie pochodzili z ok. 30 państw. O ich tragicznych losach przypomina Państwowe Muzeum na Majdanku.
Ciekawych miejsc jest znacznie więcej, przyjedź i się przekonaj. Zwiedzanie rozpocznij w Lubelskim Ośrodku Informacji Turystycznej i Kulturalnej (ul. Krakowskie Przedmieście 6), gdzie otrzymasz wszystkie niezbędne informacje. Zapraszamy!