Nekropolia przy ul. Lipowej w Lublinie należy do najstarszych i najcenniejszych w Polsce. Składa się z czterech części: rzymskokatolickiej z 1794 roku, ewangelickiej z lat 30. XIX wieku, prawosławnej z 1840 roku oraz wojskowo-komunalnej z 1915 roku.

Jej powstanie wiąże się z uniwersałem Komisji Policji z 1792 roku, nakazującym przeniesienie wszystkich przykościelnych cmentarzy poza miasto oraz zakazem pochówku zmarłych przy kościołach. W 1794 roku biskup chełmsko-lubelski Wojciech Skarszewski wydał pozwolenie na założenie cmentarza rzymskokatolickiego na gruntach wykupionych od zgromadzenia sióstr brygidek (na tzw. Rurach).

Lubelska nekropolia jest także miejscem pamięci narodowej. Spoczywają tu zasłużeni dla miasta i kraju, m.in. Hieronim Łopaciński – nauczyciel, etnograf i historyk, ks. Piotr Ściegienny – przywódca chłopski oraz Karol, August i Juliusz Vetterowie – znani lubelscy przemysłowcy i społecznicy. Uwagę zwraca zabytkowa cerkiew pw. Świętych Niewiast Niosących Wonności do Grobu Chrystusa, usytuowana w części prawosławnej. 

Ze względu na wysoką wartość artystyczną pomników nagrobnych, cmentarz stanowi swoistą galerię sztuki. Jednym z najwybitniejszych dzieł jest rzeźba przedstawiająca żałobnicę z aniołem na grobie rodziny Bobrowskich, autorstwa Bolesława Syrewicza.