Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. H. Łopacińskiego przy ul. Narutowicza 4, zajmuje dwie oficyny popijarskie z XVII wieku i łączący je gmach, wybudowany w latach 1936-39.

Instytucja powstała z inicjatywy Towarzystwa Biblioteki Publicznej po tragicznej śmierci Hieronima Łopacińskiego (1860-1906), w oparciu o bogatą kolekcję książek i starodruków zmarłego. Patron Biblioteki należy do najwybitniejszych i najbardziej zasłużonych lublinian. Jako człowiek dobrze wykształcony, nauczyciel, etnograf, badacz przeszłości, kolekcjoner, językoznawca, bibliofil, współautor, wraz z Marią Ronikierową, ilustrowanego przewodnika po Lublinie wydanego w 1901 r., oddał nieocenione zasługi naszemu miastu. Miało to bardzo znaczący wpływ kulturotwórczy i patriotyczny na świadomość lublinian u progu rodzącej się niepodległości Polski.

Hieronim Łopaciński był także inicjatorem powołanego do życia w 1906 roku Muzeum Lubelskiego. W budynkach przy Narutowicza mieściła się pierwsza siedziba Muzeum. Na początku II Wojny Światowej trafiły tu obrazy Jana Matejki Bitwa pod Grunwaldem oraz Kazanie Skargi. Początkowo były schowane właśnie w budynkach popijarskich, później ukryto je w bezpiecznym miejscu na terenie Lublina.